خطاب به اعضا جنبش فراتر از مرزها
👇👇👇
*خودتان را معرفی کنید و بفرمایید چندسال سن دارید؟ و چه مدت است در محاصره هستید؟

💬نجوی حاج موسی37ساله نزدیک به سه سال هست که در محاصره هستیم.

*از وضعیت خودتان بعنوان یک زن برای ما توضیح بدهید .اینکه از صبح تا شب بر اهالی چه می گذرد؟
💬اساسا بخاطر زن بودنم باید کمی راحت باشم و زن بودنم را احساس کنم اما آنچه در محاصره بر ما می گذرد خانواده و بقیه مردم نیاز به بدن فولادین دارد زیرا من نسبت به نیروی بدنم تلاش مضاعفی میکنم.
من بیشتر وقت ها از فشار و خستگی نمی دانم شب چگونه صبح می شود
پدرم بخاطر درد معده و نبودن داروی مورد نیاز سختی زیادی می کشد او بیشتر وقتش را برای تهیه نان صرف میکند تا شاید پیداشود آن هم به قیمت های زیاد که باعث شوک انسان میشود.
اما راه فراری از این وضعیت نیست . شب که میشود خدا را شکر می کنیم که زنده ماندیم.
شب با وجود تمام خستگی، مشقت و کمبود غذا دردسرهای دیگری شروع می شود. اندک روشنایی وحشتناکی که مانند تاریکیست برای خواندن یا نوشت فایده ای ندارد.
دوباره دردو سختی تکرار می شود.
آنچه گفتم قطره ای از دریای اشک و دردهایی است که خانواده های ما در این روزها می کشند بود، زیرا هر روز طوری هست که به اندازه یک سال می گذرد و اگر سعی کنیم از آن فرار کنیم بسی سخت تر خواهد شد.

*با سرما چه می کنید؟
💬در این هوای سرد وانمود می کنیم که هوا گرم هست، اما زمانیکه هوا خیلی سرد باشد باید چوب داشت که تامین چوب به تنهایی کار سختی هست، داشتن ابزار، پیدا کردن چوب، تکه تکه کردن آن…. و بالاخره درست کردن یک بخاری که حاوی مواد سمی مثل نایلون و چیزهای دیگر هست.
درست کردن این بخاری یکساعت طول می کشه. این یکساعت برای من خیلی مهمه چون میتوانم کارهای دیگری انجام دهم. اکثر اوقات بعد از روشن کردن بخاری با خستگی بسراغ درس میروم.

*آخرین باری که یک وعده غذای گرم خوردید چه زمانی بود؟
💬در باره ی وعده ی غذای گرم
دیگر هیچ لذتی نمانده که غذا گرم باشد یا سرد.
زیرا مملو شده با صدها تن غصه و درد و ناله دیگه مهم نیست این وعده غذا گرم باشه، مهمتر از آن داشتن غذاست.
چون مبلغی که با زحمت و رنج بدست می آوریم برای یک چهارم وعده غذایی سر د هم کفایت نمی کند.
به همین خاطربه یاد نمیاورم وعده ی غذای گرم کی کجا و چه بود.

*آیا تا بحال از شکستن محاصره ناامید شده اید؟
💬 از رفع حصار ناامید نشدیم چون از رسول خدا (ص) الگو گرفته ایم.
فقط از بازسازی خانه هایمان ناامید شدیم و درد دلما ن را برای غیر از خدا نمی گوییم.
و وجود آدم هایی خوب مثل شما را انکار نمی کنیم شما برای ما “امید و آرزو” هستید.

*چه چیزی باعث میشود شما قوی و امیدوار به زندگی در این محاصره ادامه بدهید؟
💬 در درجه اول چیزی که باعث تقویت اراده ما میشود اعتماد مطلق به خداست.
امید ما به زندگی باوجود این حصار ظهور ولی عصر(عج) است.
با وجود از دست دادن همه چیز زندگی می کنیم.
اگرچه بدلیل ترک خوردن خانه و شکسته شدن شیشه ها دیگر بدنمان گرم نمیشود اما گرمای ایمان درون ما هست و یقین داریم که ادامه این امر از محالات است و ما به زندگی پایبندتر می شویم.
اگر ملتی بخواهند یکروز دوباره زندگی کنند سرنوشت تسلیم میشود درخواست شان را محقق می کند.
شب از بین می رود و آن زنجیر شکسته می شود.
این درد دل من برای شما که خواستید این سخنان را از اسیر محاصره شده بشنوید.

*پیامی برای افرادی که برای شما نامه های امیدبخش و نامه های امید به زندگی می نویسند دارید؟
💬نامه را خواندم و خدا را سپاس گفتم که بعد از او هنوز کسی هست که به یاد ماست.
اما آنچه که و جود ما رامی لرزاند آنست که کلمات و واژه ها نمیتواند درد ما را بیان کند، زخم ما شب و روز خونریزی می کند و با کمال صداقت و اخلاص به شما می گویم همانطور که حضرت یعقوب (ع) فرمودند : همانا من غم و اندوهم را به خدا شکایت می کنم و به برادران و خواهران دینی ام می گویم که چشم هایمان ودل هایمان و نگاه هایمان به شما دوخته است چون شما دردها و زخم هایمان را احساس کردید.
از خدا می خواهیم که در موقعیت ما قرار نگیرید اگر چه اجر بسیاربزرگی دارد واجرش نزد پروردگار محفوط است اما ما انسانیم و از اسارت متنفریم زیرا ما آزاد آفریده شده ایم.
امام علی (ع) فرمودند : بنده ی دیگری نباش در حالیکه خدا تو را آزاد آفریده.
ما برخلاف میلمان توسط دیگران محکوم و اسیر شده ایم، ولی به معنای ذلت و خواری نیست.

شما امید را در وجودمان زنده کردید و از خدای عز و جل می خواهم تا به شماها ثواب دهد، بهترین ثواب.
آنچه گفتم قطره ای بود از دریا و در صندوقچه من بیشترو بیشتر از وسعت سطرهاست.
واژه ها آن را بیان نمی کنند.
#جنبش_فراتر_از_مرزها
#فوعه_کفریا