گزارش مورد سارا

سارا کجاست؟
سارا آمد
سارا در آغوش مادر آمد
سارا بیهوش آمد
سارا و خواهر و برادر و مادرش یکماه بایک کیسه پنج کیلویی ارزاق ، گذراندند
و امروز سارا طاقتش تمام شد
از حال رفت
دو کاسه برنج باقیمانده را هم دو روز پیش پخته بودند.
وقتی رسیدیم مادر سارا را روی دست آورد
…
باید مادر باشی تا بفهمی جسم نیمه جان دختر بچه ۹ ساله روی دست مادر چقدر سنگینی می کند!
باید مادر باشی تا نتوانی چشمان بسته دختربچه ات را تاب بیاوری!
باید مادر باشی تا احساس عجز کنی در برابر بچه هایی که یک وعده سیر غذا نخورده اند.

مادری که همسن توست اما انگار مادر بزرگ توست!از بس شکسته و پیر شده!
پسرش که همسن پسر خودم بود مظلومانه مدارک پزشکی خواهر را تحویلمان داد.
خدا می داند که در اتاق کوچکشان سه فرزند خودم را می دیدم که یکی بیهوش است و دو دیگری ، بخاطر مصرف آب آلوده. و گرد و غبار منطقه ، دچار بیماری چشمی و گوارشی شده اند!
معده های خالی اما مریض!
اینها شرح حال شیعیان فوعه و کفریا (در محاصره تکفیریها) نیست که سال گذشته برای کمکرسانی به آنها به سوریه رفتم،
این شرح وضعیت مادری بی پناه با سه فرزند مظلومش در کشور خودم در فاصله دوساعته با پایتخت است.
از شمالی ترین مناطق تهران ، آمدم تا با چشمان خودم برای سومین بار ببینم ، بچشم و بنویسم
باشد که آدم شوم!
بخل نورزم!
شرک نورزم!
دلم بتپد برای همنوع !
قلم بزنم برای این غربت و تنهایی!
قدم بردارم برای رساندن فریاد کمک خواهی!
یقه کمیته امداد و … را بگیرم برای مستمری داده و نداده!
یا نه
از ملت ایران دعوت کنم پا روی آسایش و روزمرگیشان بگذارند
به این سرزمین سفر کنند
روستا به روستا
ببینند و بچشند و بنویسند و بگویند
بعضی شناسنامه ندارند
بعضی حق و حقوقشان دست ظالمان فلان کمیته و فلان سازمان و فلان ارگان افتاده و بهشان نمیرسد!
مردم بخدا اینها پاره تن ما هستند
برای من که فرقی ندارد چه شیعه ی یمنی باشد چه اهل تسنن افریقایی
چه سیستانی باشد چه بلوچستانی
اما بخدا سیستان غریب است
روستاهای زهک و هیرمند و … غربتی چند ساله دارد
مردمانی که ما را دیدند و باتعجب گفتند چهل ساله کسی سراغ مارو نگرفته
آهای مردم به زابل سفر کنید
روستا به روستا فقط مشاهده کنید تحقیق کنید و اگر کاری از دستتان بر می آید اقدام کنید
مگر ما مرده باشیم که هموطن ما از شدت گرسنگی جان دهد!
راهنمایی خواستین ما کمک می کنیم
فقط سفر کنید

به این سرزمین سفر کنند
روستا به روستا
ببینند و بچشند و بنویسند و بگویند
بعضی شناسنامه ندارند
بعضی حق و حقوقشان دست ظالمان فلان کمیته و فلان سازمان و فلان ارگان افتاده و بهشان نمیرسد!
مردم بخدا اینها پاره تن ما هستند
برای من که فرقی ندارد چه شیعه ی یمنی باشد چه اهل تسنن افریقایی
چه سیستانی باشد چه بلوچستانی
اما بخدا سیستان غریب است
روستاهای زهک و هیرمند و … غربتی چند ساله دارد
مردمانی که ما را دیدند و باتعجب گفتند چهل ساله کسی سراغ مارو نگرفته
آهای مردم به زابل سفر کنید
روستا به روستا فقط مشاهده کنید تحقیق کنید و اگر کاری از دستتان بر می آید اقدام کنید
مگر ما مرده باشیم که هموطن ما از شدت گرسنگی جان دهد!
راهنمایی خواستین ما کمک می کنیم
فقط سفر کنید